De Zeven Dodelijke Zonden van UX – Gulzigheid

Een gulzige big

De Zeven Dodelijke Zonden van UX – Gulzigheid

Laatst luisterde ik naar het album Ziltoid the Omniscient van Devin Townsend. Dit vertelt het absurde, maar menselijke verhaal van Ziltoid the Omniscient (shocker, I know), een buitenaardse heerser die het universum doorspit op zoek naar de perfecte kop koffie. Ook zo op Aarde waar hij een kop koffie krijgt die niet aan zijn hoge verwachtingen voldoet. Dit maakt hem woest. Hierna komt de bizarre reis vol confrontaties met personages zoals de Planet Smasher en de Omnidimensional Creator.

Het fascinerende aan Ziltoid is dat hij, ondanks zijn buitenaardse afkomst, worstelt met dezelfde problemen die wij mensen hebben. Zijn woede om de slechte koffie, zijn jaloezie tegenover de Planet Smasher, zijn trots en zijn grootheidswaanzin. Dit alles doet mij denken aan drie van de Zeven Zonden: woede, jaloezie en trots. 

Dit bracht me op een idee: de Zeven Zonden komen overal terug. In films zoals Se7en, series zoals Fullmetal Alchemist, muziek zoals (naast Ziltoid the Omniscient) Jimmy Buffet’s Bank of Bad Habits en natuurlijk in de Griekse mythologie. Maar wat als we deze zonden toepassen op een heel ander gebied, zoals UX? Want laten we eerlijk zijn, iedereen heeft wel eens een applicatie gebruikt die je frustratie (woede) opwekte, die te weinig luisteren naar gebruikers (trots), of die form over function (begeerte) hanteren. 

Voor de goede orde: de Zeven Zonden waar ik naar verwijs, zijn Gulzigheid, Lust, Hebzucht, Luiheid, Woede, Jaloezie en Trots. In dit blog ga ik dieper in op hoe deze zonden zich manifesteren in UX. Ik zal van tevoren alvast zeggen: iedereen maakt zich hier schuldig aan, dat is menselijk. Waarschijnlijk niet in de extreme mate die ik hier beschrijf. Het is dan ook niet bedoeld om bepaalde mensen of bedrijven naar beneden te halen. Het is meer een reminder, voor als dit nodig is. 

Gulzigheid

Ik begin met gulzigheid. Gulzig zijn zie ik als te veel van iets innemen. We beginnen met (zoals ze dit zo mooi in het Engels zeggen) een twofer: data hoarding en veel te veel informatie laten zien.

Tegenwoordig heeft elke site wel een vraag naar cookies, waarbij wordt gevraagd of ze jouw informatie mogen onthouden. Zo komen ze aan informatie als browsing geschiedenis, naam, leeftijd, plaats, favoriete superheld, symbool wat je het meest gebruikt en, misschien nog wel het ergste, of je links- of rechtshandig bent. In het ergste geval wordt dit allemaal ook nog eens verkocht aan adverteerders. En ja, natuurlijk worden cookies ook gebruikt voor veiligheidsredenen en kunnen ze je online-ervaringen makkelijker maken. Toch zie ik liever minder dan meer cookies, dan maar nog een keer inloggen. Te veel informatie opslaan, is dus niet hoe het mijns inziens hoort. 

Dan gaan we verder van te veel informatie opslaan, naar te veel informatie op het scherm. Pagina’s die vol staan met gegevens die soms niet eens iets met elkaar te maken hebben. Vaak zie ik bij bedrijven dat ze graag een zogenoemde “one-pager” hebben, 1 pagina waar alles op staat. Dit zorgt voor minder clicks en je kan in 1 overzicht alles meteen zien. De gedachte hierachter: er wordt minder gezocht naar de informatie die nodig is. Immers staat alles op dezelfde pagina en hoef je niet door andere tabbladen te gaan zoeken, dus tijdswinst. Wat dan wordt vergeten is het feit dat de gebruiker aan het zoeken is door een overvolle pagina en door de bomen het bos niet meer ziet. Het kan veel handiger zijn om de gespecialiseerde informatie die één keer in een blauwe maan nodig is, onder een knop / schakelaar / menu-item te zetten. In de keuken zet je ook niet alles in 1 lade, maar wordt dit verdeeld onder meerdere lades. Denk aan servies, koelkast, sauzen, kruiden en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Pas dit ook toe bij je pagina en hij is weer supermakkelijk te gebruiken. 

Door Jasper Blikman, Consultant en UX specialist